مهدیشــهر ( سنگســر ) از آبادی های بسیار قدیم ایران بوده است .

ولی جغرافی نویسان بعد از اسلام در کتاب های خود از آن اسمی نبرده اند

و علت آن هم روشن است - زیرا این قصبه از شاهراه « خراسان »

که از شهر سمنان می گذرد دور است و چون در یک نقطه کوهستانی و

تقریب صعب العبور واقع شده سیاحانی که از این جاده عبور نموده اند

به این محل راه نیافته و در نتیجه از آن بی خبر مانده اند .

در شاهنامـه فردوسی از « سنگســـر » که در قدیم نام آن « سگســـار »

بوده نام برده شده است :

سنگســــر ««  ســگســر  -  راس الکـــلب   -   سگســـار »»

بتــرسد بیدادگـــر شهـــریار

                      فرستـــاد نامــه به ســـام ســــوار

       به سگــــسار مازنــدران بود ســــام

               نخست از جــهــان آفریـــن بـــرد نـــــام

همچنیـــن «« احمــــد کســـــروی »»  در کتاب شهرها و دیه های ایران

دربـــاره «« سنـــگســـــر »» می نویســد :

نیــز «« سنگسر »» نزدیکــی « سمنان » را تازیکان ( راس الکلب )

ترجمه کرده اند - که از این نام راسکسر یا ( سگسر ) بر زبان

می رانده اند که ( سنگسر ) و این آبادی نیز از نشیمن های « ســکان »

بوده است و چون « سنگسریان » زبانی ویژه خودشان دارند اگــر این

زبان با زبان سیستــانی نزدیک باشد این یقین خواهــد بود که اصل نام

بدان سان که تازیکـان ترجمـه کرده اند ( سگــسر ) بوده و

سنگـــــــــسر تعــریف شده آن نــام است .